اطلاعات و داده‏های تاریخ سیاسی و اقتصادی جهان گویای این واقعیت است که بی‏ثباتی‏های اقتصادی، فقر، گرسنگی و به ویژه بیکاری از جمله عواملی هستند که امنیت، رفاه و آینده ملت‏ها را تهدید می‏کنند. از این رو امنیت غذایی از اهداف دارای اولویت و مورد تایید کشورهای صنعتی و غیر صنعتی است. بخش کشاورزی زمانی می ­تواند نقشی در تحول و پیشرفت اقتصادی داشته باشد که شیوه جدید تولید در آن حاکم شده و از حالت بسته خارج و به اقتصادی مبتنی بر بازار تبدیل شود و برای ایجاد این تحول باید بهره‏وری در بخش کشاورزی افزایش یابد (بی‏نام، 1389). درجه کاربری نسبتاً بالای بخش کشاورزی نسبت به بخش­های صنعت و معدن و توان اشتغال­زایی، امکان کسب درآمد ارزی از طریق صادرات و همچنین صرفه­جویی در مصارف ارزی در خصوص کاهش واردات محصولات کشاورزی از طریق افزایش تولیدات داخلی، استراژیک بودن برخی از محصولات این بخش، تأمین برخی داده ­های مورد نیاز به ویژه برای بخش­های صنعت و خدمات و نیز بازاری برای ستاده سایر بخش­ها از جمله دلایل اهمیت بخش کشاورزی در اقتصاد ملی می­باشند(طهرانچیان،1384). بخش کشاورزی ایران یکی از مهم‏ترین و تواناترین بخش‏های اقتصادی کشور است و تامین کننده بیش از یک چهارم تولید ناخالص ملی، یک چهارم اشتغال، بیش از چهار پنجم نیازهای غذایی، یک چهارم صادرات غیر نفتی و حدود نه دهم از نیاز صنایع به محصولات کشاورزی است. کاملا روشن است که بخش کشاورزی به لحاظ دارا بودن شرایط کنترل ناپذیر و نبود اطمینان، برنامه‏ ریزی خاص خود را می‏طلبد. بنابراین رشد بخش کشاورزی، اثر تعیین کننده‏ای در رشد کل اقتصاد دارد (بی‏نام، 1389). 1-2- بیان مسأ له: امروزه یکی از مشکلات کشاورزی کشور، ضعف شیوه‌های مدیریت و استفاده­ی نامطلوب از نهاده­های تولیدی است. توجه به عنصر مدیریت در جهت بهبود کارایی و افزایش تولید از اهمیت ویژه‌ای در بخش کشاورزی برخوردار می‌باشد. خود‌کفایی در زمینه­ محصولات کشاورزی همواره مورد توجه مدیران و برنامه‌ریزان بوده و یکی از اساسی‌ترین پایه‌های استقلال هر کشور به شمار می‌رود و نقش عمده‌ای در توسعه اقتصادی کشور دارد. این اهمیت از نظر تأمین مواد غذایی، ایجاد اشتغال، تأمین ارز، روابط آن با سایر بخش­ها و سهمی که در تولید ناخالص ملی دارد قابل ملاحظه است (سیدان، 1384). ایران بزرگترین تولید کننده میوه در خاورمیانه و شمال آفریقا می‏باشد. از مجموع 40 میلیون تن میوه در 20 کشور خاورمیانه و شمال آفریقا، ایران 13 میلیون تن از این تولید را به خود اختصاص داده است. پس از ایران کشورهای پاکستان و مصر قرار دارد (محمودی، 1388). انگور یکی از محصولات ارزآور در کشور است و امکان اشتغال‏زایی برای مردم چه مستقیماً در تاکستان‏ها و چه در کارخانه‏های فرآوری و صادرات را به وجود می­آورد و در توسعه صادرات غیرنفتی از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است. در بین درختان میوه، پس از نارگیل و زیتون بالاترین سطح باغات بارور میوه‏جات درختی در دنیا متعلق به انگور می‏باشد. سطح زیر کشت انگور در جهان معادل 7 میلیون و 408 هزار هکتار و در بین ده کشور برتر تولید کننده انگور اسپانیا با یک میلیون و200 هزار هکتار، فرانسه با 813 هزار هکتار، ایتالیا با 770 هزار هکتار رتبه‏های اول تا سوم و کشور ایران با 315 هزار هکتار رتبه هفتم جهان را در اختیار دارد (فائو، 2007). در ایران استان‌ فارس با سهم 68/20 درصد سطح بارور تاكستان‏ها از نظر سطح در جایگاه نخست قرار دارد. استانهای خراسان، قزوین، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، همدان و زنجان به ترتیب با 32/16، 99/11، 83/7، 45/7، 64/6 و 22/5 درصد سهم در سطح بارور انگور كشور در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند (سایت وزارت کشاورزی، 1389). استان آذربایجان شرقی از مناطق باغی و زراعی حاصلخیز کشور است و یکی از استان‏های مهم تولید کننده انگور در ایران می‏باشد. این استان از نظر سطح زیر کشت در رده چهارم کشور و از نظر تولید در رتبه سوم کشور قرار دارد. سطح زیر کشت انگور در استان آذربایجان شرقی 23759 هکتار بوده که 1319 هکتار نهال و 22440 هکتار بارور می‏باشد. متوسط تولید محصول 16.1 تن در هکتار می‏باشد و کل تولید استان 399603 تن برآورد گردیده است. شهرستان‏های عمده تولید کننده انگور در استان به ترتیب شهرستان‏های ملکان، بناب و مراغه می‏باشد (صمدی، 1389). ملکان با داشتن 49 هزار هکتار اراضی باغی و زراعی یکی از مراکز مهم کشاورزی در استان آذربایجان شرقی است که شامل 11200 هکتار اراضی باغی و 37800 هکتار اراضی زراعی می‏باشد و مقام اول تولید انگور را در استان دارد. انگور عمده محصول باغی در ملکان است به طوری که این شهرستان 65 درصد تولید استان و 7.2 درصد تولید کشوری انگور را به خود اختصاص داده است. همه ساله از 14700 هکتار تاکستان این شهرستان 215 هزار تن انگور تولید می‏شود که رقم عمده آن سلطانی یا کشمش بی‏دانه سفید از ارقام غالب تولیدی در این شهرستان می‏باشد که به صورت کشمش کالیفرنیایی، تیزآبی، آفتابی، پلوئی، آجیلی سبز، آب قوره، سرکه و شیره انگور فراوری می‏شود و به دلیل مرغوبیت و کیفیت بالای کشمش کالیفرنی و تیزآبی، ازاقلام صادراتی منطقه به کشورهای خاورمیانه اروپا و کشورهای آفریقای شمالی می‏باشند (رحمانی، 1389). روش‏های مختلف مدیریتی بنا به شرایط متفاوت از لحاط ساختاری و همچنین عملیاتهای مختلف به مهارت‏های خاص خود نیاز دارد و بنابراین عوامل متفاوتی بر میزان عملکرد اقتصادی در ر خرید اینترنتی فایل متن کامل : http://fozi.ir/%d8%af%d8%a7%d9%86%d9%84%d9%88%d8%af-%d9%be%d8%a7%db%8c%d8%a7%d9%86-%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%db%8c-%d8%b9%d9%88%d8%a7%d9%85%d9%84-%d9%85%d8%a4%d8%ab%d8%b1-%d8%a8%d8%b1%d8%b9/ وش‏های مختلف مدیریتی تولید تأثیرگذار خواهند بود. عواملی چون عوامل اقتصادی، اجتماعی، فنی ،محیطی و و همچنین مهارت­ های مدیریتی چون مهارت فنی،ادراکی، انسانی کشاورزان بر انتخاب و یا عدم انتخاب روش‏های مدیریتی توسط کشاورزان در منطقه تأثیر می‏گذارد. در صورت ضعف چنین عواملی کشاورز با افزایش هزینه‏ های تولید، کاهش تولید در واحد سطح و کاهش کیفیت محصول تولیدی، کاهش سودآوری در واحدهای تولیدی مواجه خواهد بود و در نتیجه این عوامل، کشاورز را از داشتن عملکرد اقتصادی بالا باز می‏دارد و این امر، موجب عدم‏ پذیرش این روش مدیریتی توسط کشاورزان می‏گردد. بنابراین در این تحقیق به بررسی عوامل مؤثر بر عملکرد اقتصادی در دو روش مدیریتی، روسیمی و سنتی پرداخته خواهد شد که این مهم می‏تواند منجر به کاهش اختلاف عملکردی در بین واحد‏های کشاورزی گردد.