پژوهش درباره محافظه‏کاری حسابداری از جمله تحقیقات اثباتی در حسابداری است. حسابداری اثباتی فرض می‏کند که محافظه‏کاری حسابداری به‏واسطه الزام قابلیت اثبات و تأیید بالا برای شناخت درآمد و یا قابلیت اثبات و تأیید پایین برای شناخت هزینه در رابطه با قراردادهای پاداش میان سهامداران و مدیران، به وجود آمده است(واتز و زیمرمن، 1979).
در غیاب محافظه‏کاری ممکن است مدیران با شناسایی درآمدهایی که هنوز تحقق نیافته‏اند، به سود موردنظر خود دست یابند و براساس آن پاداش اضافه‏تری دریافت نمایند. به‏نظر می‏رسد که درصورت عدم تحقق آن درآمدها در آینده، جبران رفتارهای فرصت‏طلبانه مدیر مشکل باشد و ارزش شرکت نیز کاهش یابد(واتز، 2003).

1-2) ساختار پژوهش

خرید اینترنتی فایل متن کامل :

 

 

 

همان‏گونه که در این فصل ملاحظه خواهد شد، کلیات مربوط به فرایند تحقیق که شامل بیان مسئله و اهمیت پژوهش و سایر موارد مربوط به کلیات پژوهش، آورده شده است. در فصل دوّم مروری بر مبانی نظری و همچنین به پژوهش‏های صورت گرفته در این زمینه، پرداخته می شود. در فصل سوّم به روش انجام تحقیق، فرضیه‏ها، پرسش های پژوهش، همچنین تعداد نمونه‏آماری و روش های آماری به کار گرفته شده در پژوهش، اشاره شده و در فصل چهارم نیز، تجزیه و تحلیل داده‏های حاصل شده و آزمون های مختلف مورد بحث قرار می گیرد و در نهایت در فصل پنجم نیز، نتیجه گیری و پیشنهادها و محدودیت‏های پژوهش بیان می شود.

1-3) بیان مسأله و علل برگزیدن موضوع پژوهش
یکی از مفاهیم مؤثر در گزارشگری مالی شرکت‏ها، محافظه‏کاری است که نفوذ آن در حسابداری سابقه‏ای طولانی دارد. رویه‏های حسابداری محافظه‏کارانه، مدیران را از رفتار فرصت‏طلبانه و خوش‏بینی بیش از حد در ارائه سود باز می‏دارد. هدف این پژوهش، بررسی میزان ارتباط درجه محافظه‏کاری با اندازه و ارزش شرکت‏ در صنعت مواد و محصولات شیمیائی می‏باشد.
در آمریکا و اروپا از سال 1995 تاکنون مطالعات متعددی در زمینه محافظه‏کاری انجام شده است. موضوع محافظه‏کاری یکی از بحث برانگیزترین مواضیعی است که تاکنون در بین پژوهشگران و تدوین‏کنندگان استانداردهای حسابداری می‏باشد. بعضی از صاحب‏نظران اعتقاد دارند که مدیران برای افزایش منافع شخصی خود، در استفاده از معیارهای حسابداری که مبنای اطلاع ‏رسانی برای سرمایه‏گذاران است، جانبدارانه عمل می‏کنند. امّا در مقابل برخی معتقدند، محافظه‏کاری حسابداری، خود موجب بروز رفتارهای فرصت‏طلبانه می‏شود و در نتیجه تعادل میان ویژگی‏های کیفی حسابداری را بر هم می‏زند(هندریکسون و ون‏بردا، 1992).